Les Tzigales
Telkens we ‘Les Tzigales’ horen, breekt de mediterrane zon door. Dat heeft alles met de virtuoze flair te maken waarmee deze groep Amerikaanse standards, Franse chansons en Zuid Amerikaanse muziek aan elkaar rijgt. Dit zowel instrumentaal als vocaal. De muziek is afwisselend swingend, melancholisch, opzwepend, vrolijk. Kortom, boeiend als het leven zelf!
Les Tzigales bracht 3 CD’s uit:
· “The Gypsy” 2013,
· “Anima Amici” 2015 met violist Alexandre Tripodi.
· “J’aimerais te dire” 07/2019 met trompettiste Marie-Anne Standaert.
Les Tzigales slaan een brug tussen heden en verleden, Bebop, Latin, Gypsy-Swing, Chanson, … het zit er allemaal in.
Ramsy Irani
Op zijn 17de ontdekte Ramsy Irani de liefde voor gitaar. Aanvankelijk was hij vooral een singer songwriter en werd hij in zijn gitaarspel sterk beïnvloed door Jimi Hendrix. Tijdens zijn studies had hij een eigen groep "The Orphan" waarmee hij regelmatig optrad. Tijdens zijn tweede kandidatuur filo kwam hij in contact met Jazz. Vanaf dat moment besliste hij om zich volledig te concentreren op gitaar. Hij speelde in diverse groepen (Chan Dara met Monday Justice als zanger, Bai Kamara, Sofie Dykmans, ea..).
Vanaf 2004 combineert Ramsy zijn job als verantwoordelijke met de Bachelor Jazz gitaar te Brussel bij Paolo Radoni. Vandaag vervolgt Ramsy de Master - opleiding aan het conservatorium te Antwerpen bij Martijn van Iterson. Tevens heeft Ramsy definitief voor muziek gekozen en geeft hij gitaarles aan de kunstfabriek te Duffel. Met zijn Jordaanse achtergrond ontwikkelde hij een kleurrijke lyrische stijl. Ramsy is actief in diverse projecten van jazz tot funk en wereldmuziek.
Zowel als bassist en als gitarist wordt hij sterk gewaardeerd in live en studio-werk. Tevens componeert Ramsy eigen werk voor het Ramses IV.
Ramsy Irani kennen we van Jazzathome toen hij speelde bij Les Tzigales.
Juan Carlos Rosquete
Juan Carlos Rosquete Marquez is een Cubaanse multi-instrumentalist, componist, producer en muziekleraar die sinds 1998 in België woont. Hij is leider van verschillende eigen projecten zoals Doble Impacto, RSA Jazz en Black Magic Woman band. Productielabel: Delbis Records Muziek
Hij is docent aan Stedelijk muziek Academie Borgerhout, Stedelijk muziek Academie Berchem GO Music Academie Gent, Jazz Studio (Antwerpen). Als performer is hij actief aanwezig op bijna alle grote muziekfestivals in de Benelux, en de rest van Europa, niet alleen met eigen projecten maar ook aan de zijde van belangrijke internationale muzikanten zoals Giovanni Hidalgo, Horacio (El Negro) Hernandez, Manolito Simonet, La India, Paulo FG, Alain Perez, Grupo Palo! Steve Roitstein e.a.
Sam Stuyck
Zijn eerste muzikale liefde was de gitaar. Hij volgde een aantal jaren klassieke gitaar aan de muziekacademie van Brasschaat, maar werd pas echt door de muziekmicrobe gebeten na het ontdekken van het blues genre.
De muziek van Django Reinhardt verlegde zijn muzikale focus en hij komt als ritmegitarist terecht bij het trio van Jokke Schreurs waarmee hij vier cd’s opneemt en speelt met muzikanten als Koen De Cauter, Ronny Verbiest, Patrick Riguelle, Jan De Smedt, Tcha Limberger, Bert Joris, …
Het ontdekken van zijn stemtimbre doet Sam een andere koers varen.
Hij gaat privéles zangtechniek volgen, verdiept zich in het vocale jazz repertoire, richt zijn eigen trio en kwintet op en wordt vast lid van ‘Les Tzigales’. Naast Ritz en Route wordt hij als gastzanger door verschillende orkesten gevraagd.
Frank De Wolf
Frank is een muzikale duizendpoot die zijn sporen heeft verdiend als dirigent, trompettist en contrabassist. Zo speelde hij met zijn eigen trio concerten in binnen-en buitenland.
Hij wordt zeer veel gevraagd bij orkesten, bigbands en jazzcombo's.
Hij speelt o.a. bij Djartman rond zanger Sam Stuyck.
Het Somerhuys
Einde 1600 is het vervallen huisje omgebouwd tot een binnenstedelijk buitenverblijf. De doelbewuste vermelding van de term ‘zomerhuisje’ kan erop wijzen dat het gebouw geen schoorstenen had, maar uitsluitend de zon als warmtebron gebruikte. Tot op vandaag zijn alle vensters van het hoofdgebouw overigens nog steeds op het zuiden gericht.
Door de komst van de Apostolinnen naar Mechelen onderging het huizenblok tussen de Onze-Lieve-Vrouwestraat, de Oude Brusselstraat, de Lange Nieuwstraat en de Tessestraat in de achttiende eeuw een evolutie waarbij kapitaalkrachtige eigenaars aanpalende percelen opkopen om hun eigendom uit te breiden. Tussen het zomerhuis en de gebouwen van de congregatie liet men een nieuwbouw optrekken die beide gebouwen met elkaar verbond. Toch werd de vleugel in de Tessestraat omstreeks 1800 opnieuw van het hoofdgebouw afgesplitst en opgedeeld in twee wooneenheden. Het achttiende-eeuwse gebouw dat de Apostolinnen hadden laten optrekken, werd verbouwd tot een voorname burgerwoning met een fraaie voorgevel, een prachtige trap en een nieuw volume aan de zuidzijde, terwijl het oorspronkelijke ‘hof van plaisantie’ dat niet langer via de Onze-Lieve-Vrouwestraat toegankelijk was, verhuurd werd aan gezinnen uit de middenklasse.
Om de opbrengst te maximaliseren werden grote kamers op een goedkope manier ontdubbeld zodat het enorme pand op het einde van de negentiende eeuw een echte woonkazerne was geworden. In 1926 werd het totaal uitgeleefde woonhuis verkocht aan Antoon Devis en Regina De Leus die er een matrassenfabriek in onderbrachten.
