Een eersteklas groep bestaande uit drie docenten van het Conservatorium van Brussel en een van Europa's beste schuiftrombonisten Phil Abraham. Hij heeft opgetreden met enkele van 's werelds grootste muzikanten, waaronder Michel Petrucciani, Charles Aznavour, Claude Nougaro en Toots Thielemans, om er maar een paar te noemen.... En dan hebben we het nog niet eens over zijn optredens als solist met talloze Big Bands en zijn 84 albums, waarvoor hij talloze prijzen heeft gewonnen.
De leden van dit kwartet zijn elk ook leiders, waardoor dit een uniek samenhangende groep is die allemaal gefocust is op dezelfde zoektocht: de zoektocht naar schoonheid boven alles.
Het album 'Beauty First' werd uitgebracht in 2020, net voor de pandemie. Het is dus nog niet aan het publiek gepresenteerd.
Phil Abraham
Na zijn studie klassieke piano, gitaar en harmonie werd Phil Abraham aangetrokken tot de jazz en de trombone, die hij in zijn eentje perfectioneerde. Zijn stilistische evolutie loopt parallel met de geschiedenis van de jazz, en hoewel hij nu een moderne solist is, heeft hij gewerkt met een grote verscheidenheid aan grote muzikanten.
Hij maakte deel uit van de International Dusko GOYKOVICH Big Band (februari 2004) voor een groot televisieconcert in Belgrado met steun van de minister van Cultuur.
Hij heeft een nieuwe jazztrombone ontwikkeld voor Courtois, de Xtreme AC 430T.
Hij werd uitgenodigd in Seattle in mei 2013 voor concerten en masterclasses en nam een nieuw album op in New York in februari 2014 met Sylvain Luc (g), Hein Van de Geyn (cb) en Mino Cinelu (perc) + Bria Skonberg (tp) - uitgenodigd, won een prijs in Los Angeles in 2017 en reisde daarheen voor masterclasses.
Phil heeft op meer dan 80 albums gespeeld, waarvan er 13 onder zijn eigen naam zijn geproduceerd en waarvoor hij talloze prijzen heeft gewonnen. Hij werd vaak uitgenodigd om als solist deel uit te maken van big bands. Hij nam deel aan talrijke opnames en concerten met de big band van de Belgische Radio (BRT).
Phil Abraham wijdt zijn carrière ook aan lesgeven, cursussen en masterclasses. Hij gaf les in vocale improvisatie in Antwerpen en Brussel. Momenteel doceert hij jazz en trombone aan het Conservatoire Royal de Bruxelles en het Conservatoire National de Douai (Frankrijk).
Fabien Degryse
Fabien Degryse werd in Brussel geboren en studeerde tussen 1980 en 1982 gitaar en jazz aan de befaamde Berklee School of Music in Boston, VS.
Hij speelde met bijna alle grote jazzmuzikanten in België, waaronder Toots Thielemans, Philippe Catherine, Michel Herr, Steve Houben, Richard Rousselet, Dré Pallemaerts, Erwin Vann, Phil Abraham en het trio l'Ame des Poètes.
Hij nam acht cd's op onder zijn eigen naam en werd in 1998 uitgeroepen tot beste Belgische akoestische gitarist van het jaar.
In 1998 won hij de compositiewedstrijd voor jazzthema's georganiseerd door Sabam's Promotion Artistique Belge.
Als docent jazzgitaar en -ensemble is hij sinds 1995 verbonden aan het Koninklijk Conservatorium Brussel en sinds 2008 aan het Conservatoire Royal de Bruxelles.
Sal La Rocca
Sal La Rocca komt uit Seraing in België, vlakbij Luik. Hij begon als rockgitarist, maar stapte over naar de bas als instrument bij uitstek nadat hij een aantal grootheden uit de jazz had gehoord. Hij leerde zichzelf spelen op 23-jarige leeftijd en is in de loop der jaren uitgegroeid tot een van de meest gevraagde bassisten in België.
Sinds de jaren '80 is hij niet meer weg te slaan uit de Belgische jazzscene. Hij speelde doorheen zijn carrière bij diverse grote namen uit zowel de nationale als de internationale scene zoals Lee Konitz, Mal Waldron, Jacques Pelzer, Steve Grossman, Randy Brecker, Richie Beirach, Philip Catherine, Toots Thielemans, Dani Klein ...
In 2017 en 2018 speelde Sal La Rocca verschillende concerten met twee beroemde Franse muzikanten: Jacky terrasson & Stéphane Belmondo (met wie hij al eerder had gespeeld, in 2003 en 2005) in een kwartet met de jonge en getalenteerde Belgische drummer Antoine Pierre.
In 2003 bracht hij zijn eerste album Latinea uit. Sal was toen de officiële bassist van zangeres Anne Ducros tot 2007, toen hij bassist werd van de poprockband Vaya Con Dios.
Zijn tweede album 'It Could Be The End' kwam uit in 2013, met een aantal originele composities, en zijn derde album 'Shifted' kwam uit in 2018.
Hij laat zich inspireren door Paul Chambers.
Thomas Grimmonprez
Na zijn studie jazzdrums aan het Conservatoire à Rayonnement Régional de Lille (gouden medaille in 1994), won hij de prijs jazzdrums (1997) en het Diplôme de Formation Supérieure d'improvisation Jazz (1999) aan het Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris.
Datzelfde jaar kreeg hij een speciale vermelding van de jury op het Concours National de Jazz de La Défense.
Thomas Grimmonprez heeft een vijftiental albums opgenomen als sideman met Patrice Caratini Jazz Ensemble, Martial Solal Decaband, Laurent Cugny Big Band Lumière, Franck Avitabile, Stéphane Kerecki trio, Nicolas Folmer, Gueorgui Kornazof Quintet, Geoffroy Tamisier sextet...
Hij heeft ook opgetreden met de Paris Jazz Big Band, het Brussels Jazz Orchestra en de Hamburg NDR, evenals met Riccardo Del Fra, Dominique Di Piazza, Manuel Rocheman, Louis Petruccianni, Baptiste Trotignon, Albert Mangelsdorf, Kenny Wheeler, Bobo Stenson en Michel Legrand...
In september 2009 bracht hij zijn eerste CD uit als leider, "Bleu", gevolgd door "Kaléidoscope" in 2016, en in 2019 vervolgt hij zijn weg als leider met "BIG WHEEL".
Sinds 2006 is hij docent aan het Conservatoire à Rayonnement Régional de Douai en sinds 2010 doceert hij ook jazzdrums aan het Conservatoire Royal de Bruxelles.
recensie uit Jazzhalo door © Jean-Pierre Goffin
"Beauty First" is het nieuwe album van trombonist Phil Abraham met een gloednieuw kwartet:
Sal La Rocca op contrabas, die de melodie zingt, zijn metgezellen ondersteunt, met kleine accenten van zeldzame finesse ("Watermelon Man"). Thomas Grimmonprez op drums, de Franse drummer met wie we de trombonist al live hebben kunnen zien (maar, als ik me niet vergis, voor het eerst op plaat). En last but not least, Fabien Degryse: we kennen Phil Abraham als een fervent gitarist in zijn projecten (Sylvain Luc op 'Roots & Wings', Fred Favarel op 'Surprises' of in het trio met Hein van de Geyn, Jacques Pirotton met 'Jazz Me Do', en ook regelmatig met Quentin Liégeois op het podium).
De samenwerking met Fabien Degryse is een echt succes, de twee muzikanten delen hetzelfde gevoel voor humor, verrassing, traditie, variaties in geluid en dezelfde kunst van kleur. Van begin tot eind laat de trombonist een volledig scala van zijn kwaliteiten horen: ongelofelijke techniek - slide effecten, growl, mutes, lage noten... - voeg daarbij een echte originaliteit in de arrangementen - Herbie Hancock's bluesy slow tempo hit 'Watermelon Man' is een echt wonder, net als Freddie Hubbard's wals 'Up Jumped Spring' - een gevoel voor traditie - 'New Orleans Comphiltation' in de stijl van Kid Ory - en een knipogend gevoel voor humor. En dan is er de stem, licht en speels, die Phil gebruikt als een instrument.
Je voelt het plezier van het kwartet in het spelen van de eerste tot de laatste noot, een plezier dat door iedereen wordt gedeeld.