Tutu Puoane Quartet
Tutu Puoane geldt al geruime tijd als één van de meest getalenteerde zangeressen in Vlaanderen en Nederland. Geboren in Pretoria, Zuid-Afrika, heeft zij zich in 2002 hier in Europa gevestigd, aanvankelijk in Nederland en sinds 2005 in Antwerpen, België. In die tijd is zij uitgegroeid tot één van de meest charismatische persoonlijkheden op onze podia. Tutu heeft met haar eigen band 4 albums uitgebracht: ‘Song’ (2007), ‘Quiet Now’ (2009), ’Breathe’ (2012) en ‘iLanga’ (2014). Ze werkt regelmatig samen met het Brussels Jazz Orchestra en maakte met hen de plaat ‘Mama Africa’, een tribute aan de muziek van haar legendarische landgenote Miriam Makeba. Zowel ‘Quiet Now’ als ‘Mama Africa’ werden in Zuid-Afrika bekroond met de jaarlijkse South African Music Award (SAMA) for Traditional Jazz. Ze was ook een opgemerkte gast bij Bart Peeters’ ‘Op De Groei’-tournee en maakte deel uit van de dansproductie ‘Speak Low If You Speak Love’ van Wim Vandekeybus.
Tutu weet als geen ander haar publiek in vervoering te brengen met haar prachtige stem en spontane charme. Ze wordt o.a. begeleid door haar vaste pianist Ewout Pierreux, Clemens Van der Feen op contrabas en Dré Pallemaerts op drums. Ze brengen een mix van eigen stukken, Zuid-Afrikaanse composities en hier en daar een interpretatie van een standard...
Bereid u voor op een hartverwarmende avond met luistermuziek die niemand onberoerd laat. Songs gedrenkt in jazz en soul, met een onuitwisbaar stukje Afrika. Niet te missen!
Tutu Puoane
Tutu Puoane werd in 1979 geboren in een Zuid-Afrikaanse township in de buurt van Pretoria. Ze studeerde jazzzang bij Jelena Reveshin en klassieke zang bij Virginia Davids aan de Universiteit van Kaapstad. Later, in 2002, trok ze naar Den Haag en volgde les bij Rachel Gould en workshops bij Deborah Brown en Dianne Reeves.
Vanaf 2004 verhuisde ze naar Antwerpen. In 2004 won Tutu de Standard Bank Young Artist of the Year Award for Music in Zuid Afrika. Tutu gaf concerten over heel Zuid-Afrika en Europa. In 2000 maakte ze een tour in New York met de South African National Youth Big Band of 1999. In 2001 leidde ze de afro-latino band 'Tucan Tucan' op het North Sea Jazz Festival Cape Town. Tutu Puoane speelde o.m. samen met Sibongile Khumalo, Marcus Wyatt, Jack van Poll, Hein van de Geyn, Hans van Oosterhout, Dré Pallemaerts, Stacy Rowles, Mark Murphy, Madeline Bell, Georgie Fame, Roy Hargrove, John Engels and Toots Thielemans. Met het Brussels Jazz Orchestra werkte ze samen voor het hommageprojecten Billie Holiday ("Writing Billie") en Nina Simone ("Goddamn! A tribute to..."). Ook stond ze al op de concertpodia met Dré Pallemaerts en Toots Thielemans. Op 2 januari 2010 organiseerde zij een show in het International Convention Centre in Kaapstad, onder de titel "One night only with Tutu Puoane", de warme respons van het publiek vroeg naar meer.
Puoane bewees zich voor het eerst solo met haar albums 'Song' (2007) en 'Quiet Now' (2009). Dat laatste won de South African Music Award of SAMA Award for the 2010 Best Traditional Jazz Album. Tutu Puoane leidt haar eigen kwartet en is ook gastvocaliste bij het Brussels Jazz Orchestra. Ze realiseerde met hen het album 'Mama Africa', ter ere van Miriam Makeba. Ook dit album won in mei 2011 een SAMA, in dezelfde categorie als 'Quiet Now'.
Ewout Pierreux
Leraar Piano Jazz en ensemble Jazz
Opleiding: Master jazz piano aan het Lemmens instituut
Speelt momenteel bij de Zuid-Afrikaanse zangeres Tutu Puoane en is tevens haar levenspartner. Hij is de pianist bij het Rebirth::Collective (de achtkoppige mini-bigband o.l.v. trombonist Dree Peremans) en hij leidt ook zijn eigen trio en speelt mee in groet Koen Lieckens' HITmachine.
In 2010 richtte hij samen met Tutu Puoane het platenlabel SoulFactory Records op en produceerde hij haar twee laatste albums 'Breathe' en 'iLanga'. Puoane's album 'Quiet Now' waarop hij als pianist te horen is, won in Zuid-Afrika de prestigieuze South African Music Award (= Zuid-Afrikaanse grammy) voor Beste Jazz Album van 2010.
Ewout is sinds 2012 de vaste programmator van concerten in cafe Den Hopper in Antwerpen
Clemens Van Der Feen
Clemens van der Feen is een Nederlandse contrabassist en componist in de jazz.
Van der Feen studeerde jazz en klassieke bas aan conservatoria in Amsterdam en Detmold. Hij speelde in het Concertgebouworkest en het Orkest van de achttiende eeuw, daarna koos hij voor de jazz en nam hij in New York City les bij John Pattituci en Ben Street. Hij speelde met onder meer Toots Thielemans, Tony Malaby, Chris Potter, Eric Vloeimans, Rob van Bavel, Seamus Blake, Gino Vannelli, Tineke Postma en Bill Carrothers. Hij is co-leider van de groep Narcissus en heeft een eigen groep waarmee hij twee albums opnam (2013). Daarnaast maakt hij deel uit van onder meer de groep van Michael Moore, het Chambertones trio met Jesse van Ruller en Joris Roelofs, en het trio van Harmen Fraanje. Hij is te horen op plaatopnames van Ernst Glerum, Jan Menu, Cor Bakker, Franz von Chossy en Francien van Tuinen.
Van der Feen won enkele prijzen, waaronder een prijs in Frankrijk (Capbreton International Bass Competition, 1999) en de Ruud Jacobs-award.
De bassist geeft les aan het conservatorium in Den Haag (basgitaar en contrabas).
Dré Pallemaerts
Dré Pallemaerts geeft les aan het "CNSM" in Parijs en aan het "Lemmensinstituut" in Leuven. Hij is een erg begaafde sound-engineer, creëert electronische muziek en componeert. Dré is al meer dan 30 jaar actief in de internationale jazz scène en speelde met heel wat artiesten zoals Toots Thielemans, Joe Lovano, John Scofield, Bob Brookmeyer, Philip Catherine, Kenny Wheeler, Norma Wintston, Tom Harrell, Art Farmer, James Williams, Ernestine Anderson...
Hij is lid van het Belmondo-Yusef Lateef sextet, Belmondo quintet, Bert Joris quartet, Baptiste Trotignon-David El Malek quartet, Andy Scherrer sextet, Erwin Vann's "let's call Ed", Robin Verheyen quartet, Bill Carrothers trio... Ook nu weer omringt hij zich thuis met groten uit de Belgische jazzscène.
Hij oogst momenteel veel internationale populariteit als drummer bij de Waalse zangeres Melanie De Biasio.
Onlangs bracht hij een nieuwe cd uit “Coutances” met zijn quartet.
Het Predikheren
Het Predikherenklooster en de Predikherenkerk werden gebouwd in de 17e eeuw. In 1736 werd de kerk ingewijd. Het klooster omvat vier vleugels rondom een vierkante binnenplaats.
Onder het Franse regime werd het bijhorende klooster in 1796 gesloten. Het werd gekocht door het Bestuur der Burgerlijke Godshuizen, die het inrichtte tot tehuis voor oude mannen. Vanaf 1809 deed het dienst als militair hospitaal en werden de ouderlingen overgebracht naar het voormalige klooster van Leliëndaal. De kloosterkerk werd sinds 1814 gebruikt als krijgsarsenaal.
Na de Eerste Wereldoorlog kreeg het complex de naam Kazerne Generaal Delobbe. Het gebouwencomplex behield zijn militaire functie tot 1977. Sindsdien staat het gebouw leeg, maar er zijn nog altijd sporen van de militaire aanwezigheid, zoals de kasseivloer in de kerk en de ringen die aan de muren bevestigd werden om paarden vast te maken.
Na jaren van leegstand besliste stad Mechelen in juli 2010 om het gebouw De Predikherenkerk te restaureren en er tegen 2018 de bibliotheek in onder te brengen. Voor de keuze van het ontwerpbureau werkte de stad samen met de Vlaamse Bouwmeester.
Uit de ontwerpdossiers van vijf geselecteerde kandidaat-ontwerpbureaus kozen we voor het concept van Korteknie Stuhlmacher Architeten (KSA) en Hild und K Architecten. Dit Nederlands-Duitse team zal zowel de restauratie als de volledige herinrichting uittekenen en begeleiden.
Het voorplein van de kerk wordt in ere hersteld. De hoofdingang van de bibliotheek komt naast de toegang tot de kerk.
De kerk wordt opzettelijk leeg gelaten zodat ze kan dienstdoen als ruimte voor diverse activiteiten.
Het leescafé zit op gelijkvloers in de noordwesthoek en krijgt een buitenterras.
Op de eerste verdieping zijn er leslokalen, werkruimtes voor het personeel en de 'ziel' van het complex: de kloosterbibliotheek die ingericht wordt als stille studie- en werkzaal.
Op zolder wordt de imposante dakconstructie met houten balken behouden. Hier krijgt het grootste deel van de bibliotheekcollectie een plaats. Aangepaste dakkapellen zorgen voor veel licht en een mooi uitzicht over de omgeving.
Om er voor te zorgen dat elke bezoeker er zich thuis voelt, worden er verschillende zones met elk een eigen sfeer ontworpen: van levendig, over rustig tot stil. De hele inrichting laat toe dat bibliotheek, kerk, café, leslokalen los van elkaar kunnen functioneren.
We verwelkomen U in de Mandela zaal.
